Keloğlan Bulgar Masalı Keloğlan, kelliğine kelmiş, hem bu yetmezmiş gibi, bir de tembelmiş. Verileni kenara koymaz, yer içer, yan gelip yatarmış. Çalışmasını diledikleri zaman da: “Bir abam var atarım, nerde olsa yatarım” dermiş. Abasını atmış, istediği gibi yatmış, seneler geçmiş, anası, babası bu koskoca oğlanı doyuramaz hale gelmişler ve bir gün ona: – Ah oğul, vah oğul, bakarsan başının çaresine bakarsın, bakmazsan yüreğimizi yakarsın. İşte kapı, işte sokak, bizden bu kadar derler. Keloğlan az gider, uz gider, dere tepe düz gider, bir memleketin başkentine varır. Bu başkentte oturan padişahın, gülünce dudaklarında güller açan, bir kızı varmış, kız evlenme çağına geldiği…
