Muzip Masal Cini'nden Hikâyeler

Muziplik ve Maskaralık (Muzip Masal Cini Masalları Bölüm 1) “Eğil selamla ya da selamlarmış gibi yaparak eğil, eğil ki büyüklüğünü anlasın. Büyüklüğü karşısında büyülensin gözleri. Büyülensin ki söylediklerinin (yaptıklarının) içine değil sana baktıkça gülsün. Aman evladım sakın ha sakın unutmayasın; sen edeceklerini iyice tart düşün ama o bir şey anlayamasın. Anlayamadığı gibi kahkahalarıyla dolsun tüm saray. Soytarılık bu, öyle güldür geç değil mühim iştir. Bir gün gelir sultan parmağına izin verir güler, bir gün gelir gülmez kellen gider. Sana emanetimdir bu muzip maske. Maskaralığının büyüklüğünü muzipliğin ortaya koysun. Masken güçlü ise eğer, öyle güçlü alay eder alay edersin ki zalim…

Küçük Kar Tanesinin Yolculuğu Evvel zaman içinde, kalbur saman içinde uzak çok uzak bir diyarda…Zamanın birinde yerin herhangi bir toprağından çok yükseklerde doğa annesinin kar gününde, minik bir kar tanesi hüzünle süzüldü gökyüzünden. O yaşlı kar tanesi “şehirlerde uzun yaşamaz” demişti genç kar taneleri için. “Düştüğünde yere beton bir kaldırımda hemen eriyiverirsin ezile basıla çamura dönersin.” Diye eklemeyi de ihmal etmemişti. Sonra silkindi “neden” dedi. “Neden soruyorum uzunluğunu yaşanacak ve mutlu olunacak kadar bir hayatım varken.” Sonra usulca sürüklenmeye başladı, hava da tam istediği gibi soğuktu. Yerde ne olduğu değil nereye düştüğü önemliydi. Konduğu yerde serindir belki. Hem öyle olmasa ne olurdu…